Przejdź do zawartości

Sztuka kinetyczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rzeźba Alexandra Caldera Crinkly with Red Disk (1973), Stuttgart.
Fontanna Ognia i Wody na placu Dizengoffa w Tel Awiwie, którą zaprojektował artysta op-artu i sztuki kinetycznej Ja’akow Agam w 1986 r. Dzieło sztuki podczas remontu placu w 2019 roku zostało oszpecone i pozbawione kolorowych detali oraz mechanizmu obrotowego i płomienia stworzonego przez jego twórcę[1].
Fontanna Ognia i Wody na placu Dizengoffa.
Fontanna Ognia i Wody na placu Dizengoffa.
Schouwburgplein w Rotterdamie. Dawny, pusty plac został zrewitalizowany w 1996 roku przez architekta Adriaan Geuze w stylu postmodernizmu, podniesiony na wysokość trzech schodów, wyposażony w fontannę, długie ławki i ruchome, czerwone latarnie przypominające żurawie portowe i reprezentujące sztukę kinetyczną. Widoczne jest planowe zazielenienie terenu.
Rzeźba poruszana siłą wiatru
Rzeźba kinetyczna, „Allô Claude”, Pascal Bettex, Montreux, 2013.

Sztuka kinetyczna (z gr. kinēma 'ruch') – kierunek w sztuce współczesnej koncentrujący się na zagadnieniu ruchu (rzeczywistym lub pozornym), obejmujący wiele nakładających się technik i stylów. Jednym z prekursorów był Alexander Calder, który od 1931 roku tworzył „mobile” (z łac. mobilis 'ruchomy') – rzeźby z metalu poruszające się pod wpływem ruchu powietrza lub zmiany temperatury.

Wybrani artyści

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. The Jerusalem Post 27.02.2019

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]